Θέλω να αποτινάξω απο πάνω μου την σκόνη!...

-Έχεις αισθανθεί ποτέ ότι όσο κι αν    τρέχεις στη ζωή σου ή και το αντίθετο  (να τρέχει η ζωή εσένα) να έχει  κάτσει πάνω σου μια σκόνη;

-Μα υποτίθεται ότι η σκόνη κάθεται στα  ακίνητα, στα ξεχασμένα.Εσύ...

-Κι εγώ που δεν είμαι ακίνητη; γιατί  να με  βρίσκει; Αλήθεια,έχει κάτσει  πάνω μου μια  σκόνη...
 Κι είναι αδιανόητο αυτό το  απειροελάχιστό της βάρος να κρατά το  μέσα μου,ακίνητο για καιρό.Για  μέρες,για  βδομάδες...άλλες φορές και  για  συνεχόμενους μήνες!

-Ε!τότε,βάλε μουσική και χόρεψε! 

-Μα...

-Άκουσε εδώ,όταν  κινείται μόνο το  σώμα  χωρίς  την ψυχή  σου,ο χρόνος  σε  βλέπει  ακίνητη και ξεχασμένη!Γι' αυτό...

Σκέψου...
Δεν είσα έπιπλο.Δεν είσαι κάποιου είδους αντικείμενο.Είσαι άνθρωπος.
Και το να είσαι άνθρωπος,δεν είναι μικρό πράγμα!
Έχεις μέσα σου μια παιδικότητα,μια ειλικρίνια,ένα,δύο μπορεί και τρία όνειρα και κάπου...κι ένα σβησμένο βλέμμα που θα μπορούσε ακόμη να ατενίζει το μέλλον με ελπίδα!Το προσωπικό σου μέλλον.
Κι όλα αυτά,θέλουν ψυχή.Θέλουν δύναμη και μια δόση απο καλό πείσμα για να μην τα σκεπάσει η σκόνη.Γιατί να εγκαταλείπεις;

Ξέρεις τι λέω; 

Να,όπως θα πίνεις τον καφέ σου ένα πρωί κι όπως θα στέκεσαι 'ακίνητη' μπροστά στην καθημερινότητά σου για άλλη μια φορά,κοίταξε για λίγο τον ουρανό κι αφέσου....
Μουρμούρισε κάτι σαν προσευχή.Μια δική σου.Έναν κατά δικό σου μονόλογο να φύγει το βάρος σου.Κι ύστερα...ύστερα θα πάρεις δύναμη,μια καθαρή αναπνοή και θα χαμογελάσεις!
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι, πόσο να ζυγίζει αυτή η σκόνη;
Τίποτα.Την κάνεις φού! και φεύγει να πάει να κάτσει αλλού και μακριά σου.Γιατί αν το μέσα σου ζωντανέψει πάλι,αυτή η σκόνη φεύγει απο μόνη της!

Όσο για εμένα...Κι εμένα με είχε πιάσει για ένα μεγάλο διάστημα αυτή η σκόνη!πως καμιά φορά το βάρος της είναι ασήκωτο ε;...και φτάνεις στα όρια της απελπισίας.Αυτό που λέμε όλοι μας 'τα βλέπω όλα μαύρα' άλλωτε απο πραγματική αδυναμία κι άλλωτε γιατί όντως απελπιστήκαμε. Φτάνεις κάποια στιγμή στη ζωή σου που χάνεις τον έλεγχο της ή έστω,την ψευδαίσθηση ότι έχεις τον έλεγχό της και δεν σου μένει τίποτα.Τα αποθέματα ψυχικής ενέργειας τελειώνουν και βρίσκεσαι στον δικό σου προσωπικό πάτο.
Η ζωή για όλους μας είναι τόσο ίδια και τόσο διαφορετική μαζί.Πάντα θα βρίσκεις κοινά προβλήματα με κάποιον άλλον δίπλα,παραδίπλα σου,κάπου στον κόσμο τέλος πάντων αλλά ποτέ κανένας δεν θα έχει περάσει το δικό σου.Το δικό σου πρόβλημα είναι για να το περάσεις εσύ.Να μάθεις να σηκώνεσαι όταν πέφτεις!
Είναι κάπως αστείο αν το σκεφτείς,σαν αντιγραφή και επικόλληση!
Βλέπεις, όλοι ίδιοι και διαφορετικοί.Και όλοι ψάχνουμε τις λύσεις μας,τις πηγές ενέργειας μας,το σθένος να αντιμετωπίσουμε ο καθένας τα δικά του.Εγώ προσωπικά όλα αυτά τα βρίσκω μιλώντας στον Θεό.Με έναν δικό μου μονόλογο,κάτι σαν προσευχή.Κάποιος άλλος,με κάποιον άλλον τρόπο. Το κοινό σημείο όλων είναι η ψυχή.Αυτό που κάνεις και βλέπεις ότι περνάει μέσα σου και σε ανακουφίζει!Και τότε μπορείς και συνεχίζεις και πας παρακάτω.Αυτό!..συνέχισε το.

Για 'μενα είναι σημαντικό και μόνο το ότι βρίσκω τον εαυτό μου ανανεωμένο,να κάθεται να γράφει και να 'ξεσκονίζει' το blog που αν μη τι άλλο,είχε πιάσει αράχνες!!!

Θέλω να αποτινάξω απο πάνω μου την σκόνη και λέω να προσπαθήσω να βρώ τα βήματα μου και χωρίς μουσική ακόμη!...